UIT DE OUDE DOOS
31/12/2008
HAN EN RIA BOS
31/12/2008
PROJECT KERST 2009
31/12/2008
WECYCLE
31/12/2008
ZEKERHEID
31/12/2008
BONENPRACTICUM
31/12/2008
GEDICHT BIJ DIPLOMA-UITREIKING
30/09/2008
GOUDEN KIEZEN EN TROUWRINGEN
30/09/2008
UIT DE OUDE DOOS
30/09/2008
GROOTS EN MEESLEPEND...
30/09/2008
STICHTING WERELDOUDERS
30/06/2008
IK BEN GEEN SUPERSCHRIJVER
30/06/2008
TWEEHONDERD TUINSTOELEN
30/06/2008
DE GESCHIEDENIS VAN EEN PLEK
30/06/2008
GESIEKAN
30/06/2008
LERAARSCHAP
31/03/2008
TOCH NOG WAT ANDERS DAN WISKUNDELERAAR
31/03/2008
2E VCL OP MONUMENTENLIJST?
31/03/2008
TOEVAL?
31/12/2007
OVER MIJN EIGEN DREMPEL
31/12/2007
HET EERSTE PUBLIEKE BOEK VAN SOPHIE AALDERS
31/12/2007
ZOMAAR EEN HERINNERING
31/12/2007
PROJECT KERST 2009
31/12/2007
MOET IEDEREEN ER EEN KEER AAN GELOVEN?
30/09/2007
NOORDEGRAAF
30/09/2007
 
 
 

ZEKERHEID 31/12/2008
door Jeannette van Ermel Scherer (`66-`70) 1972 EE

De enige zekerheid die iedereen deelt is dat het leven ooit ophoudt. Voor de nabestaanden breekt dan vaak een emotionele tijd aan. Dat overkwam mij 4 jaar geleden ook, toen mijn moeder plotseling overleed op 86-jarige leeftijd. Wij, mijn zusje en ik, waren de enige erfgenamen. Onze moeder heeft vanaf 1956 tot aan haar dood in 2004 onafgebroken in hetzelfde huis gewoond. Wij zijn er opgegroeid totdat we op 18-jarige leeftijd het ouderlijk huis verlieten om te gaan studeren. Heel zorgvuldig.....

Wil je meer lezen? Log dan eerst in! Klik op de knop 'login' bovenaan de pagina.